مقاله حاضر به توصیف سه ویژگی صرفی حرف تعریف، تکواژ جمع و نشانه مفعولی در گویش لری بالاگریوه اختصاص دارد. این پژوهش رویکردی توصیفی-تحلیلی به سه مقوله مذکور دارد و برای جمع آوری داده‌ها با گویشوران لر مصاحبه هایی انجام گرفته است. تکواژهای جمع در این گویش به صورت - yɑ و ʊ هستند و شباهت‌هایی با تکواژهای‌ها و -ان در فارسی وجود دارد. تکواژ -en یا -n در لری بالاگریوه نشانه مفعول است و ویژگیهای خاصی را در ترکیب نشان میدهد که از آن جمله میتوان به ترکیب آن با صفات ملکی در حالت جمع و نه مفرد اشاره کرد. نکره در لری بالاگریوه با ɪ و در حالت صفتی با ɜː بیان میشود در حالی که معرفه با -ke به‌کار رفته و در حالت صفتی به همراه -e به‌کار میرود. تکواژ معرفه -ke بیشتر بیانگر دانش مشترکی است که گویشوران از قبل به اشتراک گذاشته اند در حالی که معرفگی با -e به اسمی بازمیگردد که هم اکنون قابل مشاهده است و یا هم اینک با آن آشنا شده اند. ساخت معرفه و نکره در لری بالاگریوه کاملاً از صورتهای فارسی متمایز است.
موسوی, سید حمزه. (1401). حرف تعریف، نشانه مفعولی و تکواژ جمع در گویش لری بالاگریوه. پژوهش‌های زبانشناسی: نظریه و کاربرد, 1(1), 91-111. doi: 10.22034/jls.2023.60793
MLA
سید حمزه موسوی. "حرف تعریف، نشانه مفعولی و تکواژ جمع در گویش لری بالاگریوه". پژوهش‌های زبانشناسی: نظریه و کاربرد, 1, 1, 1401, 91-111. doi: 10.22034/jls.2023.60793
HARVARD
موسوی, سید حمزه. (1401). 'حرف تعریف، نشانه مفعولی و تکواژ جمع در گویش لری بالاگریوه', پژوهش‌های زبانشناسی: نظریه و کاربرد, 1(1), pp. 91-111. doi: 10.22034/jls.2023.60793
VANCOUVER
موسوی, سید حمزه. حرف تعریف، نشانه مفعولی و تکواژ جمع در گویش لری بالاگریوه. پژوهش‌های زبانشناسی: نظریه و کاربرد, 1401; 1(1): 91-111. doi: 10.22034/jls.2023.60793
)