استادیار زبانشناسی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
چکیده
مقاله حاضر به توصیف سه ویژگی صرفی حرف تعریف، تکواژ جمع و نشانه مفعولی در گویش لری بالاگریوه اختصاص دارد. این پژوهش رویکردی توصیفی-تحلیلی به سه مقوله مذکور دارد و برای جمع آوری دادهها با گویشوران لر مصاحبه هایی انجام گرفته است. تکواژهای جمع در این گویش به صورت - yɑ و ʊ میباشند و شباهتهایی با تکواژهای -ها و -ان در فارسی وجود دارد. تکواژ -en یا -n در لری بالاگریوه نشانه مفعول است و ویژگیهای خاصی را در ترکیب نشان میدهد که از آن جمله میتوان به ترکیب آن با صفات ملکی در حالت جمع و نه مفرد اشاره کرد. نکره در لری بالاگریوه با ɪ و در حالت صفتی با ɜː بیان میشود در حالی که معرفه با -ke به‌کار رفته و در حالت صفتی به همراه -e به‌کار میرود. تکواژ معرفه -ke بیشتر بیانگر دانش مشترکی است که گویشوران از قبل به اشتراک گذاشته اند در حالی که معرفگی با -e به اسمی بازمیگردد که هم اکنون قابل مشاهده است و یا هم اینک با آن آشنا شده اند. ساخت معرفه و نکره در لری بالاگریوه کاملاً از صورتهای فارسی متمایز است.
موسوی, سید حمزه. (1397). حرف تعریف، نشانه مفعولی و تکواژ جمع در گویش لری بالاگریوه. دو فصلنامه پژوهش های زبانشناسی: نظریه و کاربرد, 1397(1), 17-34.
MLA
سید حمزه موسوی. "حرف تعریف، نشانه مفعولی و تکواژ جمع در گویش لری بالاگریوه". دو فصلنامه پژوهش های زبانشناسی: نظریه و کاربرد, 1397, 1, 1397, 17-34.
HARVARD
موسوی, سید حمزه. (1397). 'حرف تعریف، نشانه مفعولی و تکواژ جمع در گویش لری بالاگریوه', دو فصلنامه پژوهش های زبانشناسی: نظریه و کاربرد, 1397(1), pp. 17-34.
VANCOUVER
موسوی, سید حمزه. حرف تعریف، نشانه مفعولی و تکواژ جمع در گویش لری بالاگریوه. دو فصلنامه پژوهش های زبانشناسی: نظریه و کاربرد, 1397; 1397(1): 17-34.
)