%0 Journal Article %T همانگویی در زبان فارسی: رویکردی صرفی %J پژوهش‌های زبان‌شناسی: نظریه و کاربرد %I دانشگاه کردستان %Z 2981-1562 %A ایمانی, زلفا %D 2023 %\ 02/20/2023 %V 1 %N 1 %P 1-13 %! همانگویی در زبان فارسی: رویکردی صرفی %K همانگویی %K حشو %K تکرار %K حشو قبیح %K ژیمانک %R 10.22034/jls.2023.61111 %X پژوهش حاضر به بررسی رابطه ی مفهومی همانگویی در زبان فارسی و مقایسه آن با طبقه‌بندی ساختواژی ژیمانک (2015) می‌پردازد. بر مبنای این طبقه‌بندی، رابطه مفهومی همانگویی در وهله اول در دو گروه ترکیب و اشتقاق قابل بررسی است که در گروه ترکیب، ترکیب ِ بدل و در گروه اشتقاق، اتصال وندهای هم‌معنا با پایه، اتصال وندهای غیرتغییردهنده‌ی معنای پایه، اتصال وندهای هم-نقش بر یک پایه واحد و تکرار وند از زیرمجموعه‌های این طبقه به‌شمار می‌روند. مطالعه حاضر با اتخاذ روش توصیفی-تحلیلی و گردآوری داده‌هایی که هر یک بیانگر نوعی حشو، تکرار یا همانگویی است انجام و با هر طبقه مقایسه شد. داده‌ها از منابع سمعی-بصری از جمله رادیو و تلویزیون، منابع الکترونیکی و گفتار روزمره‌ی گویشوران فارسی زبان تهیه و سپس منطبق با الگوی پیشنهادی ژیمانک فهرست شد. نتیجه حاصل از این بررسی نشان داد واژه‌های مرکب و اشتقاقی رایج در زبان فارسی که بیانگر حشو یا همانگویی است با آنچه ژیمانک مطرح کرده انطباق دارد و الگویی نیست که برای آن واژه‌ای در زبان فارسی موجود نباشد. ضمن اینکه داده‌های زبان فارسی را واژه‌های رسمی و غیررسمی و محاوره‌ای و در برخی موارد، واژه‌ای متعلق به یک لهجه خاص تشکیل می‌دهد. %U https://jls.uok.ac.ir/article_61111_4d78977a8f49f85c53cd654339edd35a.pdf